Chrapanie to zjawisko dźwiękowe występujące podczas snu i powstające w obrębie tkanek gardła.          Zmniejszenie napięcia mięśni i zwężenie gardła w czasie snu predysponuje do zwiększonej wibracji części miękkich górnych dróg oddechowych w czasie wdechu, która jest słyszalna jako chrapanie.
Chrapanie może być sporadyczne (okazjonalne) oraz nawykowe. Sporadycznie chrapie prawie 2/3 osób dorosłych. Chrapanie nawykowe (przez większość nocy w tygodniu) dotyczy 15-28% kobiet oraz 35-45% mężczyzn.
Częstość i intensywność chrapania wzrasta wraz z wiekiem i zwiększaniem się masy ciała. Wśród osób między 41 i 65 rokiem życia chrapanie nawykowe występuje u 60% mężczyzn i 40% kobiet.

Chrapanie to najczęstszy objaw obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) czyli obturacyjnego zespołu bezdechów podczas snu.
Oprócz chrapania, charakterystyczne dla OBS są powtarzające się epizody całkowitego zapadnięcia (bezdechy) lub zwężenia górnych dróg oddechowych (spłycenie oddychania) na poziomie gardła przy zachowanej pracy mięśni oddechowych. Bezdechy i spłycenia oddychania w czasie snu powodują niedotlenienie krwi, wahania tętna i ciśnienia tętniczego, spłycenie oraz rozfragmentowanie snu i najczęściej kończą się przebudzeniami. Konsekwencją tego jest brak prawidłowej regeneracji organizmu w ciągu nocy i występowanie nadmiernej senności podczas dnia

Do głównych objawów obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) należą:
•    nawykowe i głośne chrapanie
•    bezdechy obserwowane przez partnera w czasie snu
•    poranne zmęczenie
•    nadmierna senność w ciągu dnia

Inne dolegliwości lub nieprawidłowości w badaniu oraz choroby związane z OBS to:
•    nykturia (oddawanie moczu w nocy)
•    impotencja
•    otyłość
•    gruba, krótka szyja
•    nadciśnienie tętnicze
•    nieprawidłowości stwierdzane w badaniu laryngologicznym

Czy z chrapaniem należy walczyć i powinno się je leczyć?    Jak najbardziej tak.

Zaburzenia wywołujące chrapanie prowadzą do przewlekłej niewydolności oddechowej i niedotlenienia organizmu, co w konsekwencji może powodować przewlekłe zmęczenie, osłabienie koncentracji, spadek wydolności fizycznej i umysłowej organizmu, jak również wpływać na powstawanie wielu chorób układu sercowo-naczyniowego, w tym nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, zaburzeń rytmu serca, udarów mózgu i zaburzeń metabolicznych.

Leczenie chrapania
Leczenie chrapania i zaburzeń oddychania podczas snu jest zadaniem interdyscyplinarnym.
Zajmują się nim głównie laryngolodzy i pulmonolodzy, czasami chirurdzy szczękowo-twarzowi, a także dietetycy.
Znaczącą rolę odgrywają laryngolodzy, ponieważ najczęstszą przyczyną występowania chrapania oraz obturacyjnych bezdechów sennych są zaburzenia związane z drożnością górnego odcinka dróg oddechowych, a więc nosa i gardła.
Miejsca, w których dochodzi do upośledzenia drożności dróg oddechowych na poziomie nosa i gardła, to:
1) w obrębie nosa:
•    zwężenie nozdrzy przednich i zastawki nosa
•    skrzywienia przegrody nosa
•    przerost małżowin nosowych dolnych
•    przerost i upowietrznienie małżowin nosowych środkowych (concha bullosa)
•    przerost błony śluzowej w jamach nosa i na przegrodzie nosowej
•    zwężenie nozdrzy tylnych
•    zmiany rozrostowe w jamach nosa: polipy, guzy łagodne i złośliwe

2) w obrębie gardła
•    nieprawidłowe ukształtowanie przestrzeni nosogardła
•    przerost migdałka gardłowego
•    przerost migdałków podniebiennych
•    nieprawidłowe ukształtowanie łuku podniebienno-gardłowego i podniebienno-językowego
•    przerost i wydłużenie języczka

W zależności od stopnia nasilenia choroby i lokalizacji miejsc obturacji leczenie operacyjne odbywa się jedno- lub kilkuetapowo. Zwykle u chorego można stwierdzić więcej niż jedno miejsce będące przyczyną zaburzeń oddychania podczas snu i chrapania. W pierwszym etapie leczenia optymalne jest wykonanie udrożnienia drogi oddechowej na poziomie nosa. W następnych etapach zalecane jest udrożnienie i poszerzenie przestrzeni gardła, jak również usztywnienie wibrujących tkanek miękkich na poziomie gardła.
Najczęściej stosowaną, skuteczną, bezpieczną i małoinwazyjną metodą leczenia chrapania i obturacyjnych bezdechów podczas snu jest termoablacja tkanek miękkich (RAVOR, Celon).
Zabiegi z użyciem tej metody pozwalają na udrożnienie nosa oraz usztywnienie podniebienia miękkiego, co w znacznym stopniu przyczynia się do zmniejszenia lub ustąpienia chrapania i bezdechów sennych.

Metodę termoablacji czyli bipolarnej ablacji śródtkankowej (RAVOR) często stosuję z dużym powodzeniem w leczeniu chrapania i łagodnej postaci bezdechów sennych, wykonując zabiegi:

•   plastyka małżowin nosowych dolnych (konchoplastyka)

•   usztywnienie podniebienia miękkiego (plastyka podniebienia miękkiego)

•   plastyka języczka i łuków podniebiennych (UPP – uvulopalatoplastyka)