U niektórych osób występuje problem nieprzyjemnego zapachu z ust. Nie zawsze jest to kwestia braku higieny, problemów stomatologicznych (próchnica zębów) czy kłopotów gastrologicznych (m.in. refluks żołądkowo-przełykowy). Często bywa spowodowany przewlekłym ropnym zapaleniem migdałków podniebiennych lub gromadzeniem się i zaleganiem mas serowatych czyli detrytu w kryptach migdałków podniebiennych. Detryt to masy składające się z martwej materii organicznej, złuszczonych komórek nabłonkowych oraz resztek pokarmowych.

Migdałki podniebienne są zbudowane z krypt czyli głębokich szczelin, które wnikają w ich miąższ. W przypadku prawidłowo funkcjonujących mechanizmów, krypty migdałków samoistnie oczyszczają się z wytwarzanego w ich głębi detrytu. Czasami jednak dochodzi do upośledzenia naturalnego oczyszczania się migdałków z mas serowatych. Może to być spowodowane przebytymi stanami zapalnymi, jak również fizjologicznym zmniejszaniem się migdałków podniebiennych i krypt w wieku dorosłym.

Nagromadzenie się detrytu w kryptach migdałków najczęściej nie powoduje poważniejszych następstw zdrowotnych, jednak rozkładając się pod wpływem bakterii tworzy on biało-szarawe, serowate grudki, popularnie nazywane „czopkami ropnymi”, które są przyczyną nieprzyjemnego zapachu z ust.

W przeciwieństwie do dentrytu, zaleganie treści ropnej w kryptach migdałków może mieć poważne konsekwencje zdrowotne, gdyż jest to tak zwane „ognisko zakażenia”. Do najczęstszych chorób „odogniskowych” zalicza się zapalenie stawów, zapalenie nerek oraz zapalenie mięśnia sercowego.

Aby podjąć odpowiednie leczenie, bardzo ważne w badaniu laryngologicznym jest prawidłowe rozpoznanie czy mamy do czynienia z zalegającym detrytem czy przewlekłym ropnym zapaleniem migdałków podniebiennych, ponieważ oba te stany wymagają zupełnie innego leczenia. W przypadku ropnego zapalenia migdałków wskazana jest przedłużona antybiotykoterapia lub usunięcie migdałków podniebiennych (tonsillektomia), natomiast w przypadku zalegania detrytu w migdałkach mamy kilka możliwości postępowania:

• leczenie objawowe (metoda łagodna), a więc przepłukiwanie jamy ustnej i gardła płynami odkażającymi lub okresowe oczyszczenie migdałków czyli „wyciśnięcie” zalegających mas poprzez mechaniczny ucisk na migdałek
• leczenie chirurgiczne (metoda inwazyjna), a więc usunięcie migdałków podniebiennych (tonsillektomia)
• metoda pośrednia, małoinwazyjna, a więc zamykanie krypt migdałków podniebiennych

Zamykanie krypt migdałków może być wykonywane przy użyciu lasera, elektrokoagulacji lub kriochirurgii.

W swojej praktyce wykonuję ten zabieg stosując technikę elektrokoagulacji. Jest to zabieg bezpieczny, małoinwazyjny, w większości przypadków wymagający tylko znieczulenia miejscowego. Do skutecznego zamknięcia krypt najczęściej wystarcza jeden zabieg ablacji, jednak u niektórych pacjentów konieczne jest powtórzenie zabiegu w odstępie 2-3 miesięcy.